Bireysel hazır bulunuştuk düzeyine uygun olarak ihtiyaç duyulan zamanda bireysel çalışmaların sürdürülmesiyle gerçekleşen öğrenme biçimidir. Keller planında ihtiyaç duyulması durumunda homojen grupların oluşturulmasına da gidilir (Sevindik, 2010).
ABD’de Fred Keller ve Gilmour Shermon tarafından 1963 yılında ortaya konmuştur. Tam öğrenme esaslı olduğu için bir konu öğrenilmeden diğerine geçilmez (Sevindik, 2010).
Bilgi ve kavrama düzeyinde beceriler kazandırılır.
Öğrenciler bireysel farklılıklarına göre çalıştığı için bireyselleştirilmiş öğretim programı da denir.
Öğrenciler kendi hızlarında konuya çalışırlar. Öğretmen ise süreçte rehberlik yapar.
Öğrenme düzeyleri açısından homojen gruplar oluşturulur. Bu gruplar ise;
a. Dönüşümlü günlük çalışmalar
b. Beceri geliştirme çalışmaları
c. Planlı grup çalışmaları
d. Düzey geliştirme çalışmaları